Gebouwen

De gebouwen die gekozen zijn en geanalyseerd worden komende weken zijn:

• Notre-Dame-du-Haut
• Eglise Saint-Pierre

Deze gebouwen zijn in de periode na zijn omslag van witte, strakke vlakken naar plastische vormen. De gebouwen zullen hieronder verder worden uitgelicht.

Notre-Dame-du-Haut

Aanzicht Notre-Dame-du-Haut

Notre-Dame-du-Haut, ofwel bedevaartskapel in Ronchamps wordt beschouwd als een van de hoogtepunten in Le Corbusier's carriére.

Deze kerk die gebouwd is in 1951 tot 1955, was bedoeld als een modern gebouw. Het was ter vervanging van een historische pelgrimsoord die verwoest was tijdens de Tweede Wereldoorlog door een bombardement.

Le corbusier kreeg de opdracht om een gemoedelijke kapel te ontwerpen. Hiervoor heeft hij een openlucht kapel gemaakt, deze wordt gebruikt bij grotere feesten.

In dit gebouw is gebruik gemaakt van en sculpturale vorm in tegenstelling tot zijn vorige ontwerpen. De plattegrond van het gebouw is asymmetrisch en wordt ingedeeld via de positie van de altaren.

Het skelet is opgebouwd uit twee frames met daar omheen een laag gewapend beton, hierdoor is het dak volledig hol van binnen. De muren zijn niet dragend, maar verbergen wel het dragende skelet.

Speling van ramen 

In het ontwerp wordt gespeeld met licht. Dit heeft Le Corbusier gedaan door speelse ramen te plaatsen die verzonken liggen in de diepe betonnen muren. Tevens heeft hij een strook raam geplaatst tussen muur en dak, hierdoor lijkt het dak zwevend.

Le corbusier kwam tijdens het bouwen tegen technische problemen te staan. Aangezien het gebouw op een berg stond en het dus moeilijk was om grote stukken steen te verplaatsen heeft Corbusier gebruikt gemaakt van oude onderdelen van het verwoeste kapel.

Tijden de bouw hield Le Corbusier een dagboek bij waarbij hij vermelde:

"Het sleutelwoord is licht, en licht verlicht vormen en vormen bezitten emotionele kracht".

Klik voor een panoramabeeld van Notre Dame du Haut

Eglise Saint-Pierre

Aanzicht Eglise Saint-Pierre

Eglise Saint-Pierre werd ontworpen tussen 1961 en 1964 door Le Corbusier. Drie jaar na de dood van de architect is er een vereniging opgericht voor de financiering van het bouwwerk. in 1970 werd de eerste steen gelegd, maar in 1973 start de bouw pas echt. De bouw wordt definitief stil gelegd in 1978. Pas vanaf 2000 is besloten om het werk te voltooien volgens de orginele ontwerpen van Le Corbusier.

Het ontwerp bestaat uit een vierkant als basis die uitloopt in een afgeknotte kegel. Deze kegel is gemaakt uit beton fungeert als het schip van de kerk.

Op de nok aan de westgevel bevinden zich drie "lichtkanonnen" die een specifiek element vormen voor de architectuur van Le Corbusier. Daarnaast zijn er kijkgaten geplaatst in de vorm van het sterrebeeld Orion die voor een mooi lichtspel zorgt. Dit lichtspel moet iets lichts en luchtigs geven aan de ruimte, tegenover de kegel van dicht beton.

Lichtspel in vorm van Orion

Het bouwwerk is een ruimtelijke ervaring. Het gebouw wordt benaderd via een half cirkelvormige hellingsbaan. Bij de ingang kom je direct onder het balkon binnen gelopen.

Het gebouw etaleert volledig de modernistische kijk van Le Corbusier op architectuur en religie.

Klik voor meer foto van Eglise Saint-Pierre